HyperV Start PXE over IPv4 Hatası Çözümü

 

    Ben bu sorunu çözmek için biraz uğraştım ancak birden fazla nedeni var, bazen gözden kaçabiliyor VM settings ekranından SCSI kısmına gelerek Controller kısmından ISO dosyasını bağladığımız DVD sürücüsünü en üstte taşımak (move) sorunu çözebilir. Bu hatanın nedenlerinden biri. ISO birinci sıraya taşınmasına rağmen sorun devam ederse farklı çözüm yollarını aramak, secure boot'u kapatmak vs. gibi adımlara bakılabilir.

Linux Üzerinde Docker Kurulumu ve Konteyner Yönetimi

Linux işletim sistemlerinin gücünden faydalanarak Docker teknolojisi ile uygulamalarınızı hızlı ve güvenli bir şekilde nasıl dağıtabileceğinizi öğrenmek üzeresiniz. Bu yazıda, Linux üzerine Docker'ın nasıl kurulacağını ve temel konteyner işlemlerini nasıl gerçekleştireceğinizi adım adım anlatacağım.

1. Adım: Docker'ın Kurulumu
Öncelikle, Docker'ı Linux sisteminize kurmanız gerekmektedir. Ubuntu gibi Debian tabanlı bir dağıtım kullanıyorsanız, aşağıdaki komutları terminal üzerinde çalıştırarak Docker'ı kurabilirsiniz:

sudo apt-get update
sudo apt-get install apt-transport-https ca-certificates curl software-properties-common
curl -fsSL https://download.docker.com/linux/ubuntu/gpg | sudo apt-key add -
sudo add-apt-repository "deb [arch=amd64] https://download.docker.com/linux/ubuntu $(lsb_release -cs) stable"
sudo apt-get update
sudo apt-get install docker-ce

Kurulum tamamlandıktan sonra, sudo systemctl status docker komutu ile Docker servisinin başarıyla çalışıp çalışmadığını kontrol edebilirsiniz.

2. Adım: İlk Docker Konteynerinizi Çalıştırma
Docker kurulumunu tamamladıktan sonra, ilk konteynerinizi çalıştırmak için aşağıdaki komutu kullanabilirsiniz:

sudo docker run hello-world

Bu komut, Docker Hub'dan "hello-world" imajını çekecek ve bir konteyner içinde çalıştırarak size kurulumun başarılı olduğunu doğrulayacak bir mesaj gösterecektir.

3. Adım: Konteyner Yönetimi
Docker ile konteynerlerinizi yönetmek için kullanabileceğiniz birkaç temel komut şunlardır:

sudo docker ps - Çalışan konteynerleri listeler.
sudo docker ps -a - Tüm konteynerleri listeler.
sudo docker stop [KONTEYNER_ID] - Belirtilen konteyneri durdurur.
sudo docker rm [KONTEYNER_ID] - Durdurulmuş bir konteyneri siler.

Bu temel komutlar, Docker üzerinde kontrol sağlamanız ve konteynerleriniz üzerinde temel işlemleri gerçekleştirmeniz için yeterlidir. Daha ileri düzey kullanımlar ve senaryolar için Docker'ın resmi dokümantasyonunu incelemenizi öneririm.

Linux üzerinde Docker kullanarak uygulamalarınızı kolayca dağıtabilir ve yönetebilirsiniz. Bu teknoloji, izolasyon ve güvenlik sağlar ve çeşitli ortamlarda tutarlı çalışma imkanı sunar. Docker'ın sunduğu bu avantajlar, modern uygulama geliştirme ve dağıtım süreçlerinde vazgeçilmez hale gelmiştir.

Linux Sunucuda Docker Kurulumu ve Yapılandırması Nasıl Yapılır?

Linux, özellikle sunucu yönetimi ve uygulama dağıtımı için tercih edilen bir işletim sistemidir. Bu makalemizde, Docker'ın Linux üzerinde nasıl kurulacağını ve temel yapılandırma adımlarını ele alacağız. Docker, uygulamaları konteynerler içinde çalıştırmanıza olanak tanıyan bir platformdur ve bu sayede uygulamalarınızın çalışma ortamını kolayca standartlaştırabilirsiniz.

Kurulum Öncesi Gereksinimler

Docker'ı kurmadan önce, sisteminizin 64-bit Linux işletim sistemi üzerinde çalıştığından ve en az 4GB RAM'e sahip olduğundan emin olun. Ayrıca, curl gibi temel araçların yüklü olması gerekmektedir. Eğer curl yüklü değilse, sudo apt-get install curl komutu ile kurabilirsiniz.

Docker Kurulumu

Docker'ı Linux sunucunuza kurmak için aşağıdaki adımları takip edin. Öncelikle, Docker'ın resmi GPG anahtarını ekleyin: curl -fsSL https://download.docker.com/linux/ubuntu/gpg | sudo apt-key add - Sonra, Docker reposunu sisteme ekleyin: sudo add-apt-repository "deb [arch=amd64] https://download.docker.com/linux/ubuntu $(lsb_release -cs) stable" Repository'i ekledikten sonra, Docker'ı kurmak için: sudo apt-get update sudo apt-get install docker-ce docker-ce-cli containerd.io Bu komutlar Docker'ı ve gerekli tüm bileşenleri kuracaktır.

Docker Post-Kurulum Adımları

Docker başarıyla kurulduktan sonra, kullanıcı hesabınızı Docker grubuna eklemek iyi bir pratiktir. Bunu yaparak, Docker komutlarını sudo olmadan çalıştırabilirsiniz: sudo usermod -aG docker ${USER} Bu komutu çalıştırdıktan sonra, oturumu kapatıp açmanız gerekebilir. Böylece grup değişikliği etkili olur.

Docker ile İlk Konteynerinizi Çalıştırma

Her şey tamamlandıktan sonra, Docker'ın düzgün çalışıp çalışmadığını test etmek için bir Hello World konteyneri başlatın: docker run hello-world Bu komut, Docker Hub'tan Hello World konteyner resmini indirir ve çalıştırır. Eğer her şey yolunda giderse, Docker'ın başarıyla kurulduğuna ve çalıştığına dair bir mesaj göreceksiniz.

Yapılandırma ve Yönetim

Docker ile çalışırken, konteynerleri yönetmek için Docker komut satırı arayüzünü (CLI) kullanabilirsiniz. Konteyner listelemek, durdurmak, başlatmak ve silmek için sırasıyla docker ps, docker stop, docker start, ve docker rm komutlarını kullanabilirsiniz.

Linux'ta Disk Bölümlendirme Nasıl Yapılır?

Linux işletim sistemlerinde disk bölümlendirme, sistem yöneticileri ve gelişmiş kullanıcılar için oldukça önemli bir konudur. Bu makalede, Linux'ta disk bölümlendirme işleminin nasıl yapıldığını adım adım ele alacağız. Disk bölümlendirme, verilerin organize bir şekilde saklanmasını, sistem güvenliğinin artırılmasını ve işletim sisteminin daha verimli kullanılmasını sağlar.

Disk Bölümlendirme Nedir?

Disk bölümlendirme, bir sabit diski birden fazla bağımsız bölüme ayırma işlemidir. Her bölüm, işletim sistemi tarafından ayrı bir disk gibi algılanır ve farklı dosya sistemleri ile formatlanabilir. Bu işlem, özellikle birden fazla işletim sistemi kurulumu yapılacaksa veya verilerin fiziksel olarak ayrılması gerektiğinde önem kazanır.

Linux'ta Disk Bölümlendirme İçin Gerekli Araçlar

Linux'ta disk bölümlendirme işlemi için çeşitli araçlar kullanılabilir. Bunlar arasında en popüler olanları fdisk, gdisk ve parted’dir. Bu araçlar, komut satırı üzerinden çalıştırılır ve kullanıcılara disklere dair detaylı kontrol sağlar.

fdisk ile Disk Bölümlendirme

fdisk, Linux'ta en çok kullanılan disk bölümlendirme araçlarından biridir. MBR (Master Boot Record) bölümlendirme tablosu ile uyumlu disklere bölüm oluşturmak için kullanılır. Aşağıda fdisk kullanarak yeni bir bölüm oluşturma adımları bulunmaktadır:

1. Terminali açın ve sudo fdisk /dev/sdx komutunu girin, burada /dev/sdx bölümlendirmek istediğiniz diski ifade eder.
2. Komut satırına n yazarak yeni bölüm oluşturma moduna geçin.
3. Bölüm tipi, başlangıç ve bitiş bloklarını belirtin.
4. Bölüm oluşturulduktan sonra w ile değişiklikleri kaydedin ve fdisk'ten çıkın.

parted ile Disk Bölümlendirme

parted, fdisk'ten farklı olarak hem MBR hem de GPT (GUID Partition Table) bölümlendirme tabloları ile uyumlu çalışabilir. Parted kullanarak disk bölümlendirme işlemi şu adımlarla yapılır:

1. Terminali açın ve sudo parted /dev/sdx komutunu kullanarak bölümlendirme aracını başlatın.
2. mklabel komutu ile disk bölümlendirme tablosunu seçin (gpt veya mbr).
3. mkpart komutu ile yeni bölüm oluşturun.
4. Bölüm boyutu ve dosya sistemi tipi belirleyin.
5. Değişiklikleri kaydetmek için quit komutunu kullanın.

Sonuç

Linux'ta disk bölümlendirme, sistem kaynaklarını daha etkin kullanabilmenizi ve veri güvenliğinizi artırmanızı sağlar. Yukarıda bahsedilen adımlar ve araçlar, bu işlemi başarılı bir şekilde gerçekleştirmeniz için size yardımcı olacaktır. Her zaman veri kaybını önlemek için bölümlendirme işlemine başlamadan önce önemli verilerinizi yedeklemeyi unutmayın.

Linux'ta Docker Kurulumu ve Yapılandırması Nasıl Yapılır?

Linux işletim sistemleri arasında, konteyner teknolojilerinin kullanımı giderek artmakta ve Docker, bu alandaki en popüler platformlardan biri olarak öne çıkmaktadır. Bu yazıda, Linux üzerinde Docker'ın nasıl kurulacağını ve basit bir Docker konteynerinin nasıl çalıştırılacağını adım adım anlatacağım.

Linux'ta Docker Kurulumu

Öncelikle, Docker'ı Linux sistemimize kurmamız gerekiyor. Debian tabanlı sistemlerde (Ubuntu gibi), Docker kurulumu için aşağıdaki adımları takip edebilirsiniz:

1. Sistemi güncelleyin: sudo apt-get update

2. Gerekli paketleri kurun: sudo apt-get install apt-transport-https ca-certificates curl software-properties-common

3. Docker'ın resmi GPG anahtarını ekleyin: curl -fsSL https://download.docker.com/linux/ubuntu/gpg | sudo apt-key add -

4. Docker repository'sini sisteme ekleyin: sudo add-apt-repository "deb [arch=amd64] https://download.docker.com/linux/ubuntu $(lsb_release -cs) stable"

5. Yeniden güncelleme yaparak Docker'ı kurun: sudo apt-get update sudo apt-get install docker-ce

Kurulum tamamlandıktan sonra, Docker'ın başarılı bir şekilde çalışıp çalışmadığını kontrol etmek için: sudo systemctl status docker Komutu çalıştırılabilir. Eğer sistem "active (running)" durumunda ise, Docker başarıyla kurulmuş demektir.

Basit Bir Docker Konteyneri Çalıştırma

Docker kurulumu tamamlandıktan sonra, basit bir "Hello World" konteyneri çalıştırarak sistemin doğru çalıştığını test edebiliriz:

sudo docker run hello-world

Bu komut, Docker Hub'dan "hello-world" imajını bulur, indirir ve bir konteyner olarak çalıştırır. Eğer her şey yolundaysa, terminal ekranında Docker'ın kurulumu ve çalıştırılması hakkında bilgileri içeren bir mesaj görüntülenecektir.

Docker ile çalışmaya başlarken, konteyner yönetimi, imaj oluşturma ve Dockerfile kullanımı gibi konularda daha fazla bilgi edinmek önemlidir. Bu temel kurulum ve ilk deneme, Docker'ın güçlü ve esnek bir araç olduğunu göstermektedir.

En Hızlı Ubuntu Server Ayağa Kaldırma Yöntemine Bir Bakış

    Multipass kurulumunu bilgisayarıma yaptığım için artık uygulamanın bana sunduğu kolaylıklardan yararlanabilir ve dilediğim gibi hızlı bir şekilde instance yani bir Ubuntu Server işletim sistemini hızlıca ayağa kaldırabilirim. Bunu yapabilmek için cmd veya PowerShell ekranını açıyorum (her ikisinde de komut çalışır) ve aşağıdaki komutu yazarak “enter” tuşuna basıyorum: 

 #multipass launch 

    Bu komutla birlikte Multipass bize rastgele bir hostname barındıran, 1 GB Ram, 1 GB CPU ve 5 GB disk kapasiteli olan bir sunucu kurar. Herhangi bir konfigürasyon belirtmediğimiz için default (ön tanımlı) olarak bu şekilde bir sunucu bize verilmiş olur.

Docker Compose ile Mikro Hizmetlerin Yönetimi: Adım Adım Kılavuz

Docker Compose ile Mikro Hizmetlerin Yönetimi: Adım Adım Kılavuz

Docker Compose, birden fazla konteyneri tek bir dosya üzerinden yönetmeyi sağlayan güçlü bir araçtır. Mikro hizmet mimarisine sahip projelerde, farklı servislerin birlikte çalışmasını kolaylaştırır. Bu yazıda, Docker Compose kullanarak mikro hizmetlerin nasıl yönetileceğini adım adım inceleyeceğiz.

1. Docker Compose Nedir?

Docker Compose, birden çok servisi tek bir docker-compose.yml dosyasında tanımlayarak, tüm servislerin bir arada yönetilmesini sağlar. Özellikle mikro hizmet tabanlı projelerde, bağımsız çalışan servisleri tek komutla başlatmak büyük avantaj sağlar.

2. Docker Compose ile Mikro Hizmetlerin Tanımlanması

Örnek olarak bir web uygulaması ve veritabanından oluşan basit bir yapı oluşturalım.

version: '3'
services:
  web:
    image: nginx
    ports:
      - "80:80"
    depends_on:
      - database

  database:
    image: mysql
    environment:
      MYSQL_ROOT_PASSWORD: secret
      MYSQL_DATABASE: mydb

Bu yapı, bir Nginx web sunucusu ve bir MySQL veritabanı çalıştırır. Web sunucusu, MySQL servisine bağımlıdır, bu yüzden depends_on parametresi ile önce veritabanının başlaması sağlanır.

3. Docker Compose Komutları

Docker Compose ile konteynerleri yönetmek için aşağıdaki komutları kullanabilirsiniz:

• docker-compose up -d → Servisleri başlatır.
• docker-compose down → Tüm konteynerleri kapatır.
• docker-compose ps → Çalışan servisleri listeler.
• docker-compose logs -f → Servis loglarını takip eder.

4. Docker Compose ile Ortam Değişkenleri Kullanımı

Güvenliği artırmak ve yapılandırmayı esnek hale getirmek için ortam değişkenleri kullanabilirsiniz. Örneğin:

database:
  image: postgres
  environment:
    POSTGRES_USER: ${DB_USER}
    POSTGRES_PASSWORD: ${DB_PASSWORD}

Bu yapılandırmada, .env dosyasındaki değişkenler yüklenerek PostgreSQL veritabanının kullanıcı adı ve şifresi belirlenir.

Sonuç

Docker Compose, mikro hizmetleri yönetmek için güçlü ve kullanımı kolay bir araçtır. Servislerin bağımsız çalışmasını sağlarken, basit komutlarla tüm ekosistemi yönetmenize olanak tanır. Ortaya çıkan avantajlar:

Kubernetes ile Mikro Hizmetlerin Yönetimi: Gelişmiş Teknikler

Kubernetes ile Mikro Hizmetlerin Yönetimi: Gelişmiş Teknikler

Kubernetes, günümüzde ölçeklenebilir ve yönetilebilir mikro hizmet mimarileri oluşturmak için en yaygın kullanılan araçlardan biri haline gelmiştir. Ancak, temel pod ve servis yönetiminin ötesine geçerek daha verimli ve güvenli bir yapı oluşturmak için bazı gelişmiş teknikleri bilmek gerekir. Bu yazıda, Kubernetes kullanarak mikro hizmetlerinizi daha iyi yönetmek için bazı ileri düzey teknikleri inceleyeceğiz.

1. Kubernetes ile Otomatik Ölçeklendirme (HPA ve VPA)

Kubernetes, ölçeklendirme işlemini otomatik hale getirmek için Horizontal Pod Autoscaler (HPA) ve Vertical Pod Autoscaler (VPA) olmak üzere iki ana mekanizma sunar.

• HPA (Yatay Pod Ölçeklendirme): Belirli metriklere (CPU, bellek vb.) bağlı olarak pod sayısını artırıp azaltır.
• VPA (Dikey Pod Ölçeklendirme): Podların CPU ve bellek sınırlarını otomatik olarak günceller.

Eğer trafiğiniz öngörülemeyen bir şekilde artıp azalıyor ise HPA kullanarak anlık yük değişimlerine uyum sağlayabilirsiniz. Öte yandan, eğer belirli podların CPU veya bellek limitleri yetersiz geliyorsa VPA kullanarak her bir podun kaynaklarını optimize edebilirsiniz.

2. Servis Mesh Kullanımı (Istio ve Linkerd)

Mikro hizmet mimarilerinde servisler arasındaki iletişimi yönetmek oldukça karmaşık olabilir. Servis Mesh çözümleri, ağ trafiğini yönlendirme, gözlemleme ve güvenlik politikaları oluşturma konusunda büyük avantajlar sunar.

• Istio: En yaygın kullanılan servis mesh teknolojisidir. API yönetimi, güvenlik, gözlemleme ve yük dengeleme gibi özellikler sunar.
• Linkerd: Hafif ve kolay kullanılabilir bir servis mesh alternatifidir.

Eğer Kubernetes kümenizde servisler arası güvenliği artırmak ve merkezi bir gözlemleme sistemi kurmak istiyorsanız Istio veya Linkerd kullanabilirsiniz.

3. GitOps ile Kubernetes Konfigürasyon Yönetimi

Kubernetes ortamlarında konfigürasyon yönetimini daha güvenli ve hatasız bir şekilde yapmak için GitOps yaklaşımı kullanılabilir. GitOps, Kubernetes manifest dosyalarınızı bir Git deposunda saklayarak değişikliklerin yönetimini sağlar.

• ArgoCD ve FluxCD gibi araçlar, Git deposundaki değişiklikleri takip ederek Kubernetes kümenizi otomatik olarak senkronize eder.
• Konfigürasyon değişikliklerini sürüm kontrolü altında tutarak hata yönetimini kolaylaştırır.

Eğer sürekli entegrasyon ve teslimat (CI/CD) süreçlerinizi Kubernetes ile uyumlu hale getirmek istiyorsanız, GitOps yaklaşımını değerlendirebilirsiniz.

Sonuç

Kubernetes, mikro hizmetlerin yönetimi için güçlü bir platform sunarken, gelişmiş teknikler ile verimliliğinizi ve güvenliğinizi artırabilirsiniz. Otomatik ölçeklendirme, servis mesh kullanımı ve GitOps ile konfigürasyon yönetimi gibi yöntemlerle Kubernetes kümelerinizi daha iyi optimize edebilirsiniz.

Kubernetes'in sunduğu bu özellikleri daha etkin kullanarak, uygulamalarınızı daha ölçeklenebilir ve yönetilebilir hale getirebilirsiniz.

Linux Üzerinde WireGuard VPN Kurulumu ve Konfigürasyonu

VPN (Virtual Private Network) kullanımı, internet üzerindeki güvenliği ve gizliliği sağlamak açısından büyük önem taşır. OpenVPN ve IPSec gibi geleneksel VPN protokollerine alternatif olarak geliştirilen WireGuard, hafif, hızlı ve modern bir VPN çözümü sunar. Bu yazıda, WireGuard VPN’in Linux üzerinde nasıl kurulacağını ve yapılandırılacağını adım adım ele alacağız.

WireGuard Nedir?

WireGuard, Linux çekirdeğine entegre edilmiş, açık kaynaklı ve performans açısından oldukça verimli bir VPN protokolüdür. Diğer VPN çözümlerine kıyasla daha basit bir yapı sunar ve daha yüksek hızlar sağlar. Güvenlik açısından güçlü kriptografik algoritmalar kullanır ve düşük gecikme süresi ile bilinir.

WireGuard VPN Kurulumu

1. WireGuard Kurulumu

WireGuard, modern Linux dağıtımları için varsayılan paket yöneticileri ile kolayca yüklenebilir.

sudo apt update  
sudo apt install wireguard

CentOS/RHEL için:

sudo yum install epel-release  
sudo yum install wireguard-tools

Arch Linux için:

sudo pacman -S wireguard-tools

2. Anahtar Çiftinin Oluşturulması

WireGuard, her istemci için özel ve genel anahtar çiftleri gerektirir. Aşağıdaki komutlar ile gerekli anahtar çiftlerini oluşturabilirsiniz:

wg genkey | tee privatekey | wg pubkey > publickey

Bu işlem sonucunda, privatekey ve publickey adlı iki dosya oluşturulacaktır.

3. VPN Arayüzünün Yapılandırılması

WireGuard’ın arayüzünü ayarlamak için /etc/wireguard/wg0.conf dosyasını oluşturun ve aşağıdaki yapılandırmayı ekleyin:

[Interface]  
PrivateKey = ÖZEL_ANAHTAR  
Address = 10.0.0.1/24  
ListenPort = 51820  

[Peer]  
PublicKey = İSTEMCİ_GENEL_ANAHTAR  
AllowedIPs = 10.0.0.2/32

Daha sonra WireGuard servisini etkinleştirmek için şu komutları çalıştırın:

sudo systemctl enable wg-quick@wg0  
sudo systemctl start wg-quick@wg0

WireGuard VPN Kullanımı

VPN bağlantısını kontrol etmek için aşağıdaki komutu kullanabilirsiniz:

sudo wg show

Bağlantıyı manuel olarak açmak için:

sudo wg-quick up wg0

Bağlantıyı kapatmak için:

sudo wg-quick down wg0

Sonuç

WireGuard, Linux sistemlerinde VPN bağlantısı kurmak isteyen kullanıcılar için hızlı ve güvenli bir alternatif sunar. Kurulumun ve konfigürasyonun basit olması, sistem kaynaklarını daha verimli kullanması ve yüksek performans sağlaması sayesinde tercih edilen bir VPN çözümüdür. Bu rehberde adım adım WireGuard kurulumunu gerçekleştirdik ve temel konfigürasyon ayarlarını yaptık. Daha fazla güvenlik önlemi almak için ek firewall kuralları ve erişim kontrolleri ekleyebilirsiniz.

İlgili Görseller

Windows ve Linux Üzerinde Docker Kullanımı: Hangi İşletim Sistemi Daha Avantajlı?

Docker, uygulamaları izole bir ortamda çalıştırmak için kullanılan bir konteyner teknolojisidir. Linux çekirdeği üzerine inşa edilen Docker, Windows ve Linux platformlarında farklı şekillerde çalışır. Bu yazıda, iki işletim sistemi üzerindeki Docker kurulumunu, avantajlarını ve dezavantajlarını karşılaştıracağız.

1. Docker'ı Windows ve Linux Üzerinde Kurmak

Linux: Docker, Linux üzerinde doğrudan çalışır. Kurulum için aşağıdaki komutları kullanabilirsiniz:

sudo apt update
sudo apt install docker.io
sudo systemctl enable --now docker

Windows: Docker, Windows üzerinde Hyper-V veya WSL 2 gerektirir. Docker Desktop'ı Docker’ın resmi sitesinden indirebilirsiniz.

2. Windows ve Linux Üzerinde Docker Performansı

• Linux: Docker doğrudan Linux çekirdeğini kullandığı için performansı yüksektir.
• Windows: Docker, Windows üzerinde sanallaştırma katmanı kullandığı için Linux’a göre biraz daha yavaştır.

3. Hangi İşletim Sistemi Daha Avantajlı?

Linux Kullanıcıları İçin: Daha hızlı performans ve doğrudan destek sağlar.

Windows Kullanıcıları İçin: WSL 2 ile kullanılabilir ama ekstra kaynak tüketebilir.

Genel olarak, eğer Docker’ı en verimli şekilde kullanmak istiyorsanız Linux daha iyi bir seçenektir. Ancak, Windows kullanıcıları da WSL 2 sayesinde Docker’dan faydalanabilir.

Windows 11 Üzerinde WSL 2 Kurulumu ve Linux Terminaline Geçiş

Microsoft’un Windows Subsystem for Linux (WSL) teknolojisi, geliştiriciler için Windows ortamında Linux dağıtımları çalıştırmayı kolaylaştırıyor. WSL 2, geliştirilmiş performansı ve tam bir Linux çekirdeğiyle daha güçlü bir çözüm sunuyor. Bu makalede, WSL 2’yi nasıl kurabileceğinizi ve Linux terminalini Windows 11 üzerinde nasıl kullanacağınızı anlatıyoruz.

WSL 2’nin Avantajları

• Yerel Linux dosya sistemi desteği
• Gelişmiş performans ve uyumluluk
• Docker ve Kubernetes gibi araçlarla sorunsuz entegrasyon

WSL 2 Kurulum Adımları

1. Gerekli Özelliklerin Aktifleştirilmesi

İlk olarak, Windows Özellikleri menüsünü açın ve "Windows Subsystem for Linux" ve "Virtual Machine Platform" seçeneklerini etkinleştirin. Bunu yapmak için:

1. Windows arama çubuğuna “Windows Özellikleri” yazın ve menüyü açın.
2. Listeden yukarıdaki iki özelliği işaretleyin ve sistemi yeniden başlatın.

2. WSL Versiyonunun Güncellenmesi

Komut İstemcisi’ni (CMD) yönetici olarak çalıştırın ve şu komutu yazın:

 wsl --set-default-version 2 

3. İstediğiniz Linux Dağıtımını Yükleyin

Microsoft Store’u açın ve Ubuntu, Debian ya da tercih ettiğiniz bir Linux dağıtımını indirin. Kurulum tamamlandıktan sonra dağıtımı açarak kullanıcı adınızı ve şifrenizi oluşturun.

4. WSL 2’ye Geçiş Yapın

Yüklenen dağıtımın WSL 2 kullanacak şekilde ayarlandığından emin olmak için şu komutu kullanabilirsiniz:

 wsl --set-version  2 

Linux Terminalini Kullanma

Kurulum tamamlandığında, Windows Terminal uygulaması üzerinden Linux dağıtımınıza erişebilirsiniz. Bu terminal, özelleştirilebilir temaları ve sekme desteğiyle verimliliğinizi artırır.

Sonuç

WSL 2, Windows kullanıcıları için Linux’un gücünü keşfetmek ve geliştirme süreçlerini optimize etmek için harika bir araçtır. Özellikle geliştiriciler ve sistem yöneticileri için büyük bir avantaj sunar.

Eğer bu adımları takip ederken sorun yaşarsanız, yorumlarda paylaşabilirsiniz. Linux dünyasına hoş geldiniz!

Linux Firewall Yonetimi

Linux sunucularında güvenliği artırmanın en önemli yollarından biri, güçlü bir firewall (güvenlik duvarı) yapılandırması yapmaktır. Bu makalede, UFW (Uncomplicated Firewall) aracıyla temel ve ileri seviye firewall kurallarının nasıl oluşturulacağını anlatacağız.

1. UFW Kurulumu

Debian tabanlı sistemlerde UFW genellikle varsayılan olarak yüklü gelir. Ancak kontrol etmek ve gerekirse yüklemek için aşağıdaki komutları kullanabilirsiniz:

sudo apt update
sudo apt install ufw

2. UFW'nin Aktif Edilmesi

Firewall'ı etkinleştirmek için şu komutu çalıştırın:

sudo ufw enable

Bu işlem sırasında mevcut SSH bağlantınızın kesilmemesi için gerekli kuralları önceden eklediğinizden emin olun.

3. Temel Kuralların Eklenmesi

Ağ trafiğini yönetmek için bazı temel kurallar oluşturabilirsiniz:

• SSH bağlantısını izin vermek:

sudo ufw allow ssh

• Belirli bir portu (örneğin 80 numaralı HTTP portu) açmak:

sudo ufw allow 80

• Belirli bir IP adresini engellemek:

sudo ufw deny from 192.168.1.100

4. İleri Seviye Kurallar

Belirli durumlar için daha detaylı kurallar yazabilirsiniz:

• Belirli bir IP'den yalnızca belirli bir porta erişimi izin vermek:

sudo ufw allow from 192.168.1.100 to any port 22

• Belli bir portu sadece TCP trafiği için açmak:

sudo ufw allow 443/tcp

5. UFW Durumunu Kontrol Etme

Firewall kurallarını görmek için şu komutu çalıştırabilirsiniz:

sudo ufw status

Çıktı, aktif olan tüm kuralları gösterecektir.

Sonuç

UFW, Linux sunucularında güvenliği artırmanın basit ve etkili bir yoludur. Yukarıdaki adımları takip ederek temel ve ileri düzey firewall kuralları oluşturabilir, sisteminizi dış tehditlere karşı koruyabilirsiniz.

Multipass Eğitimi Yakında

 Multipass ile ilgili hem bilgilerimi pekiştirmek hem de Linux eğitimine yeni başlayacaklar için bir doküman ve eğitim hazırlığı içerisindeyim. Adım adım bir sanal makine nasıl oluşturulur ve konfigürasyonları değiştirilir, basit işlemler ve Linux komutlarına giriş gibi temel bir eğitim hazırlığı içerisindeyim. Fırsat olursa öncelikle dokümanı bitireceğim ve sonra da bir video eğitimi ile bu dokümanı desteklemeyi deneyeceğim. Güzel bir fikir henüz multipass ile ilgili çok fazla Türkçe kaynakta olmadığı için iyi olacağını düşünüyorum. Bakalım bir iki aya çalışmayı bitirmeyi düşünüyorum. Tekrar buradan duyuru yaparım. Şimdilik görüşmek üzere :)

Multipass Reboot Problem After The Changing Hostname

Multipass Görsel Arayüz Güncelleştirmesi Geldi

 Bir süredir kullandığım Ubuntu sanallaştırma uygulaması olan multipass için kullanıcı arayüzü deneyimi yayınlandı. Yeni yayınlanan güncelleşirme ile artık GUI kullanarak dileğiniz gibi sanal makinelerinizi yönetebilir ve birkaç tıklama ile yeni bir işletim sistemi ayağa kaldırabilirsiniz. Tek kelime ile harika bir güncelleme olmuş. Mutlaka deneyin.

Linux İşletim Sisteminde Temel Görevleri Gerçekleştirme

 Linux, açık kaynaklı ve ücretsiz bir işletim sistemidir. Pek çok kullanıcı tarafından tercih edilmesinin nedeni, yüksek esneklik, güvenlik ve performans sunmasıdır. Bu makale, Linux üzerinde sıklıkla ihtiyaç duyulan temel görevlerin nasıl gerçekleştirileceğini anlatmaktadır.

Dosya ve Dizin İşlemleri

Linux'ta dosya ve dizinleri yönetmek için aşağıdaki komutları kullanabilirsiniz:

ls: Bulunduğunuz dizindeki dosya ve dizinleri listeler. 

cd: Dizinler arasında gezinmek için kullanılır. Örneğin, cd /home/kullaniciadi komutu home dizinine gider. 

mkdir: Yeni bir dizin oluşturur. Örneğin, mkdir yeni_dizin komutu yeni_dizin adlı bir dizin oluşturur. touch: Yeni bir boş dosya oluşturur. Örneğin, touch yeni_dosya.txt komutu yeni_dosya.txt adlı bir dosya oluşturur. 

rm: Dosya veya dizin siler. Örneğin, rm yeni_dosya.txt komutu yeni_dosya.txt dosyasını siler. 

cp: Dosya veya dizin kopyalar. Örneğin, cp dosya1.txt /home/kullaniciadi/dosya2.txt komutu dosya1.txt'yi home dizinindeki dosya2.txt olarak kopyalar. 

mv: Dosya veya dizin taşır veya yeniden adlandırır. Örneğin, mv dosya1.txt /home/kullaniciadi/yeni_ad.txt komutu dosya1.txt'yi home dizinindeki yeni_ad.txt olarak taşır. 

Paket Yönetimi

 

Linux dağıtımlarında paket yönetimi, yazılım kurulumu ve güncellenmesi için kullanılır. Paket yöneticileri, bağımlılıkları otomatik olarak yönetir. 

Başlıca paket yöneticileri şunlardır: 

Debian tabanlı dağıtımlar (Ubuntu, Mint vb.): apt veya apt-get 

Red Hat tabanlı dağıtımlar (CentOS, Fedora vb.): yum veya dnf 

Arch Linux: pacman 

Örneğin, Ubuntu'da Firefox tarayıcısını kurmak için sudo apt install firefox komutunu, CentOS'ta ise sudo yum install firefox komutunu kullanabilirsiniz. 

 Metin Editörü Kullanımı 

Linux'ta metin düzenlemek için sıklıkla kullanılan editörler: 

Vim: Güçlü ve karmaşık bir komut satırı editörüdür. Klavye kısayolları kullanılarak verimli bir şekilde çalışılabilir.

Emacs: Benzer şekilde güçlü ve özelleştirilebilir bir editördür. Farklı modlarıyla çeşitli görevler için kullanılabilir. 

Gedit: Grafik arayüzlü, basit ve kullanımı kolay bir editördür. 

Örneğin, Vim editöründe bir dosya açmak için vim dosya.txt komutunu, dosyayı kaydetmek ve çıkmak için :wq komutunu kullanabilirsiniz. 

 Bu temel Linux görevleri, işletim sistemi kullanımını hızlı ve verimli hale getirecektir. Daha fazla komut ve işlem için çevrimiçi kaynaklara başvurabilirsiniz.

FortiClient'ı Sudo Yetkileri ile Kaldırma

1. sudo rm -rf /Applications/FortiClient.app

Çeşitli Yöntemlerle Bilgisayarın Seri Numarasını Öğrenme?

 Windows cmd ile:

wmic bios get serialnumber

Linux bash ile:

sudo dmidecode -s system-serial-number

Macbook Terminal:

system_profiler SPHardwareDataType | awk '/Serial/ {print $4}'

HomeBrew Path Hatası Çözümü ve Macbook'a Ubuntu Kurmanın En Kolay Yolu

Ubuntu için multipass ve paket yönetimi içinde bilgisayarıma homebrew kurmaya çalışırken path hatasıyla karşılaştım. Bu hata aslında homebrew'in kurulduğunu ancak PATH ayarlarının yapılmadığını söylüyordu. Aldığım hatanın tam olarak metni ve ekran görüntüsü aşağıdaki gibi:

Warning: /opt/homebrew/bin is not in your PATH.
Instructions on how to configure your shell for Homebrew can be found in the 'Next steps' section below. ==> Installation successful!

Dolayısı ile macbook terminal üzerinde brew --version komutunu çalıştırdığımda yanıt alamıyordum. PATH ayarlarının yapılandırılması gerekiyordu.

Homebrew'i ilk kurarken kullandığım komutu unutmadan buraya ekleyeyim, zaten kendi web sitelerinde var ama blogda da dursun fena olmaz arkadaşlar.

$/bin/bash -c "$(curl -fsSL https://raw.githubusercontent.com/Homebrew/install/HEAD/install.sh)"

PATH ayarlarını yapmak için kullandığım adımlar sırasıyla aşağıdaki gibidir:

İlk olarak zshrc dosyası oluşturulur, terminali kullanarak bu adımlara devam ediyoruz:

$touch ~/.zshrc

Ardından dosyayı düzenlemek için code veya bir metin editörüyle içerisine giriyoruz, ben nano kullanarak yapmayı tercih ettim:

$nano ~/.zshrc

Ardından içerisine aşağıdaki bilgileri ekleyip kaydederek çıkıyoruz, macte kaydetmek için Control+X ve YES kombinasyonunu kullanmanız gerekiyor:

$export PATH="/opt/homebrew/bin:$PATH"

son olarak yaptığımız değişiklikleri yüklemek için bu komutu çalıştırıyoruz:

$source ~/.zshrc

Artık path işlemi gerçekleşmiş olmalı ve terminale aşağıdaki komutu girerek homebrew yüklü sürümümüzü gözlemleyebilir ve bash komutlarını direkt terminalde kullanabiliriz:

$brew --version

Artık terminale bash komutu yazıp enter yaptıktan sonra kabuk arayüzüne geçerek diğer kurulumlarıma geçebilirim. Bu aşamadan önce multipass uygulamasını da ubuntu sitesinden indirip kurdum ve devamında bash üzerinde çalıştırdığım diğer komutları aşağıda listeliyorum:

$brew install qemu

$multipass help

Bu ekran lazım olabilir dursun burada:

$multipass version

$multipass launch -c 2 -m 2GB -d 30GB

Müthiş, harika bir kolaylık. Tek bir komutla ubuntu makinesi açıyorsunuz resmen. Virtualbox'la vs. dakikalarca uğraşmanıza gerek yok. Tek bir komut ve ubuntu elimin altında. Artık bundan sonrası RDP ile veya SSH ile veya canımız nasıl istiyorsa bağlanıp istediğimiz gibi ubuntuyu kullanmak kalıyor geriye.

Bu arada cihazlardan birini silmeyi denedim, bu komutu kullandım:

$multipass delete primary

Silme işleminin kalıcı olarak gerçekleşmesi için ek olarak buradaki komut çalıştırılır:

$multipass purge

instance ile ilgili bilgi almak için:

$multipass info unruffled-ghoul

Ve artık $multipass shell unruffled-ghoul komutunu yazarak kabuk üzerinden direkt ubuntunun shell ekranına salileser içerisinde geçiş yapabiliyoruz, hıza bakın bu inanılmaz bir şey değil mi?

$cat /etc/lsb-release

$sudo apt update

$sudo apt install neofetch

$neofetch

Eğer masaüstü ubuntu deneyimine geçmek istersek bu komut ile desktop özelliğini aktifleştirebiliyoruz, yani yükleme yapabiliyoruz.

$sudo apt install ubuntu-desktop xrdp 

$sudo passwd ubuntu

$ip a

Geriye ssh ile veya direkt multipass uygulaması kısayolu üzerinden shell linki ile tek tıklamayla sunucuya erişmeye veya RDP yaparak cihaza erişmeye kalıyor. Hepsi bu kadar.

pyuic ile python (.py) Dosya Dönüştürme Hatası Çözümü

 PyQt5 ile hazırladığım bir formu MainWindows.ui dosyasını python dosyasına dönüştürmek istiyorum ancak dizinde .ui dosyasını görmüyor veya dönüştürme işlemi yapılsa bile dosyanın içeriğine bakıyorum herhangi bir kod gözükmüyor. Bunu çözmek için dönüştürmek istediğim .ui dosyasını shift tuşuna basılı turarak power shell ile açtım ve aşağıdaki kodu burada çalıştırarak kodların dönüştürülmesini sağladım. 

python -m PyQt5.uic.pyuic -x MainWindows.ui -o MainWindows.py